چرایی یک تلفن...؟!

"گفتگوی تلفنی رییس جمهور ایران و آمریکا بعد از 35 سال!!!"

خبری که مثل بمب صدا کرد و همه را برای شنیدن جزییات آن به سکوت فرو برد. اما به راستی چرا؟

مدتی بود که آمریکا با اینکه می خواست وجهه خود را حفظ کند،  هر از چند گاهی با مسئولین کشور ما مکاتباتی می کرد، نامه هایی می نوشت و جواب آنها را دریافت می کرد. اما این همه عطش و ولع برای این مذاکره مستقیم برای چه بود و چرا با آنکه درخواست دیدار رییس جمهور آنها با دکتر حسن روحانی در حاشیه اجلاس سازمان ملل از سوی تیم ایرانی رد شد و رسانه های خودشان به شدت از این تحقیرشان برآشفته شدند، چرا یک بار دیگر دست نیاز دراز کردند و باز خم درخواست خود را تکرار نمودند و چرا این همه شتاب زده؟

به زعم نویسنده آنها سالهاست که میخواهند جمهوری اسلامی را راضی به همراهی کنند تا بتوانند از این جهنمی که برای خود در خاورمیانه ساخته اند نجات پیدا کنند، اما تا قبل از این به دلیل حملات سنگین تامل برانگیز محمود احمدی نژاد به مبنای وجودی اسراییل ، یعنی هولوکاست، اربابان صهیونیست آنها به هیچ وجه این اجازه را به آنها نمی دادند ولی اکنون با روی کار آمدن کسی که به واسطه مذاکرات هسته ای از وی شناخت دارند و با توجه به این که او اثبات یا انکار هولوکاست را به مورخین می سپارد، شاید فرصت را مناسب یافته اند تا سرمایه داران صهیونیست خود را راضی کنند و قدم های نزدیک شدن به  ایران را بردارند.

البته این را می توانستیم از قبل پیش بینی کنیم،  زیرا نیاز آمریکاییها به منطقه ما که در اصل نیاز تمدن مبتنی بر تکنولوِژی به انرژی است، برای آنها چیزی نیست که قابل چشم پوشی باشد و آن هم با دشمنی با ایران میسر نیست.

هنگامی که جورج بوش در سال 2002 ایران، عراق و کره شمالی را محور شرارت می خواند آنقدرها عقلش نمی رسید که بدون کنار آمدن با ایران جایی در منطقه ندارد اما این چند سال سالهایی بود که این حقیقت به طور کامل بر آنها مسلم شد.

از زمانی که با یک تهدید ایران نسبت به بستن تنگه هرمز دنیا به هم ریخت و قیمت نفت پرواز کرد، زمانی که حملات پی در پی اسراییل به لبنان و نوار غزه که بسیاری از تحلیلگران آن را تقابل ایران و آمریکا می دانستند، با شکست خفت بار اسراییلیان همراه شد و بعد از آن در جنگ 8 روزه ی اسراییل به غزه ، موشک های فجر 5 ایرانی گنبد آهنی آسمان اسراییل را سوراخ کرد و آنها را سرجای خود نشاند، فهمیدند که باید لحن خود راعوض کنند.

اما شاید تلخی سال های اخیر است که باعث شده آنها این همه شتاب زده عمل کرده و اظهار دوستی کنند. سالهایی که بیداری اسلامی دست آنها را از منطقه کوتاه کرده است:

انقلاب تونس و حمله به سفارت آمریکا در تونس

انقلاب مصر، تجدید نظر در معاهده کمپ دیوید و حمله به سفارت آمریکا در قاهره

انقلاب لیبی، مرگ قذافی و حمله به سفارت آمریکا در بنغازی

انقلاب یمن و حمله به سفارت آمریکا در یمن

و این آخری انقلاب شیعیان مظلوم بحرین.

و روزهایی که دست و پا زدند برای از پا در آوردن حکومت اسد. انگار دیگر رجزخوانی هایشان کسی را نمی ترساند. وقتی برای لشکرکشی صرفا هوایی به سوریه که در آنها هیچ سربازی اعزام نمی شود و جنگ حداکثر تا 2 ماه پایان می پذیرد و اعراب مثلا مسلمان تمام هزینه آن را می پردازند،  بعد از کلی گریبان چاک دادن برای راضی کردن خودی هایشان چند تهدید  و سرنخ از عاقبت این کارشان توسط مسئولین ما آنها را وادار به عقب نشینی می کند، خود می فهمند که زمانه شان به سر آمده است،  همانطور که وزیر امور خارجه شان اعتراف کرد که نفوذ آنها در منطقه کم شده است.

وقتی هم که  نقشه هایشان را بر ایران متمرکز کردند و خواستند با به زمین زدن ایران از نفوذ جمهوری اسلامی در منطقه جلوگیری کنند، تیرشان در فتنه 88 به سنگ خورد و پشت بند آن پهپادشان شکار شد و همه فهمیدند که آمریکا آنچنان هم که میگویند رویین تن نیست.

کم کم خودشان نیز به اعتراف افتادند. جیمز متیس، فرمانده مرکز فرماندهی ایالات متحده اعتراف کرد که تقلاهای ایالت متحده بر ایران تاثیری ندارد و رسانه هایشان شاه کلید حل معادلات منطقه را رابطه با ایران عنوان کردند. و اینها و بسیاری دیگر که مجال ذکر آنها نیست نشان می داد که منتظرند تا در فرصت مناسب از در دوستی وارد شوند.

اما نمی دانم چگونه است که پیش بینی بسیاری از اینها را قبلا شنیده بودم، زمانی که پیر طریقت ما بعد از ابراز بدبینی خود نسبت به این روابط با توجه به سابقه تاریخی آنان گفت:

""هدف آمریکا از مذاکره با ایران جبران شکست های خود در منطقه است.""

اما حال به نظر شما پیروز واقعی این ارتباط تلفنی کیست؟ چرا ایالات متحده بدنبال ایجاد ارتباط با جمهوری اسلامی ست؟ نظر خود را با ما درباره چرایی این تلفن درمیان بگذارید...

 

پا نوشت:

آن بهشت که گفته اند « بهشت اعتدال» است و این اعتدال نیز برای انسان تنها در صورتی حاصل می آید که خود را به نظام تشریعی اسلام تسلیم کند و در دنیا آن سان زندگی کند که انبیا گفته اند.   

 شهید سید مرتضی آوینی