به سخنان امام گوش مى دادم. هوا گرم بود و آفتاب ظهر، شدت گرما را بیش تر مى کرد. تشنگى تمام وجودم را فرا گرفته بود. شرم و حیاى حضور امام، مانع از آن شد که صحبتشان را قطع کنم و آب بخواهم. در هیمن موقع امام کلامش را قطع کرد و فرمودند:«کمى آب بیاورید»
بنام خدا
سلام!
هرچه که بیشتر زمان می گذرد، غربتت بیشتر آشکار میشود آقاجان... هــــــزار و صــــــد و هفتــــــــاد و شـــــــش سال هم کافی نبود تا جنبه ی دیدارت در بین ما پدید گردد... آری ما!
مایی که دلگیری غروب جمعه ها را نیز فراموش کرده ایم، در هیاهوی این همه گناه و تغافل... نمیدانم تا به حال چند بار تو را دیدم و ندیده ام! یعنی نخواستی که ببینمت!
بنام خدا
سلام!
روایت اول:
در دوران نوجوانی خیلی به مسائل مربوط به ظهور و دوران قبل و بعد از اون علاقه نشون میدادم مخصوصاً اگه موضوعی درباره یاران امام زمان (عج) گیر می آوردم تا چند و چون کار برام روشن نمیشد دست بردار از ماجرا نمیشدم، هروقت جایی صحبتی از آقا امام زمان و یارانش و یا سایر مباحث دوران ظهور میشد سراپا گوش می شدم تا یه چیزی دستگیرم بشه... همیشه منتظر بودم تا مجله موعود به دستم برسه و یک راست میرفتم سراغ قسمت سوالات خواننده ها تا جواب پرسش ها رو که اکثراً جواب کنجکاوی های ذهن خودم هم ما بینش بود رو پیدا کنم... خیلی موقع ها هم مقالات و داستان های مربوط به تشرفات و ویژگی سربازان آقا رو می خوندم. مثلاً اینکه فلانی چطور به محضر آقا رسید و برخورد آقا باهاش چطور بود یا اینکه شهر هایی مثل طالقان و... که بیشتر سربازای امام اهل اونجاها هستن کجان؟! همون موقع ها بود که فهمیدم یکی از سربازای امام توی قبرستان دارالسلام شیراز مدفون هستن...
سه تا عرض تسلیت بدهکارم، اول بخاطر ایام عزای مادر و دوم و سوم بخاطر شهادت طلبه ناهی از منکر و مرزبان اسیر... تسلای دل مادرانشان حضرت زهرا (س) باشد...
حرف های مانده بر دل زیاد است اما راهی بر زبان نیست! شاید هم محرمی برای شنیدن... اما هنوز مانده که غربت اول مظلوم عالم را اندکی درک کنیم و بفهمیم چرا چاه محرم اسرارشان بود...
افسوس خوردن هم جز نقاب روشنگری نیست ... پس خوشا به سعادت علی خلیلی... واقعاً به بهترین شکل نشان داد که نان و نمک امام حسین (ع) خوردن چگونه انسان سازی می کند... یکی پای ناموس جان میدهد و دیگری جان را به بی غیرتی می کشاند! عده ای هم تسبیح هایشان را محکم بدست گرفته اند و به خم و راست شدن عادت کرده اند...
فاین تذهبون...؟
***************************
متن زیر نامه شهید علی خلیلی می باشد که 15 روز قبل از شهادتش خطاب به رهبر معظم انقلاب نوشته است:
به نام خدا
سلام!
چند وقت پیش که توفیق شده بود و درب حرم مطهر امام موسی کاظم و امام جواد (ع) رو برای تبرک توی شهرمون می گردوندند و ذوق و شوق مردم رو برای استقبال می دیدم و همچنین احترامی که براش قائل بودن و می دیدم که چطور نذورات غالباً مادی شون رو با جون و دل به پای درب میریزن نا خودآگاه یاد کاروان ظریح امام حسین (ع) افتادم و اتفاقات معجزه گونه ی همراهش...
به نام خدا
سلام!
خیلی موقع ها این حرف رو میشنویم که " دلت پاک باشه کافیه، ما بقی حرفه..." حتی گاهی ممکنه خودمون هم گرفتار چنین طرز تفکری بشیم.. خُب حتماً میدونیم که تقریباً امکان نداره که کسی دل پاکی داشته باشه و ظاهرش خبر از اون نده... البته دلیل هم نمیشه که هرکس ظاهر موجهی داشت پس آدم حسابی باشه...
خداوندا... آخه کی میخوای زمین و زمان رو بریزی به هم؟!وقتش نرسیده تا منجی برسه و به این کشت و کشتارها پایان بده؟! خدایا حالمون خیلی بده....... خیلی...یه فکر به حال وجدانهای خاموش ما کن...!
به نام خدا
سلام!
چند وقت بود دستم به نوشتن نمی رفت، دلیلش رو بذارید پیش خودم بمونه اما حالا که حال و هوامون بهتر شده میخوام یه داستان از خودم براتون بنویسم... چند وقت پیش ها که شورش فکری مثل حالا نبود گاهی با دوستان دور هم جمع میشدیم و به اصطلاح گعده میگرفتیم و از هر دری صحبت میکردیم...
در روایات هست که دروغ و غیبت از بعضی کبائر دیگر بالاتر است. می‌دانیم که اگر باب دروغ و غیبت باز شود، عصیان و طغیان دیگر حدّی ندارند. چه فتنه‌هایی برای دروغ و غیبت است!
یُرِیدُونَ أَن یُطْفِؤُواْ نُورَ اللّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَیَأْبَى اللّهُ إِلاَّ أَن یُتِمَّ نُورَهُ وَلَوْ کَرِهَ الْکَافِرُونَ توبه/32
مىخواهند نور خدا را با سخنان خویش خاموش کنند ولى خداوند نمى گذارد تا نور خود را کامل کند هر چند کافران را خوش نیاید
دریافت