بخاطر آیه ها...(2)

آیه دوم: تو راعزیز می خواهد...

 

خیلی از کارهای روزانه ما، تلاش‌های ما توی زندگی، از سرِ آن است که دوست داریم عزیز بشویم. به آبرو و اعتباری برسیم. توی چشمِ خلایق کم و پست و حقیر جلوه نکنیم. درس می‌خوانیم، کار می‌کنیم، پول درمی‌آوریم، لباسِ خوب می‌پوشیم، خانه‌ی خوب، ماشینِ خوب، شغل خوب، دوست خوب و... دوست داریم بقیه هم ببینند و به ما به دیده‌ی تحسین نگاه کنند. به هر دری می‌زنیم و هر تلاشی می‌کنیم تا سرِمان را بالا بگیریم میان خلق خدا. بعد این وسط، اگر لطمه‌ای بخورد به این داشته‌هایمان، دیگر انگار همه‌ی آن عزت و آبرویمان را باخته‌ایم.

به قول بچه ها بعضی ها مان اعتبارمان به التماس است... برای اینکه به جایگاهی برسم حاظریم چاپلوسی هر کس و ناکسی را بکنیم ، حاظریم خود را حقیر کنیم تا عزیز شویم! غافل از اینکه این تناقض هرگز به تساوی نمی انجامد... برخی هم که بزرگی خود را در تحقیر دیگران می بینند و برای تخریبش، دست به هر کاری می زنند...

بعضی‌ها اما عزت و اعتبارشان را از پول و خانه و ماشین و مدرک نمی‌آورند. هیچ‌کدام از این‌ها را هم ندارند اما توی چشم خلایق عزیزند، معتبرند. قرآن یادِمان می‌آورد که اگر دوست داریم عزیز باشیم، باید به منبعِ واقعی‌اش مراجعه کنیم. به کسی که همه‌ی عزّت، مالِ اوست. به کسی که عزیز شدن و ذلیل‌شدن در دست اوست. این حرف را خیلی جاها گفته ام... با دوستان که جمعیم این جمله را زیاد بکار می بریم: که "هرچه داریم از مسجد و نمازجماعت داریم..."

بعضی‌ها اعتبار و آبرویشان خداست، عزیزشدن‌شان مالِ آن است که به خدا وصل‌اند. تویِ دل مردم محترم و دوست‌داشتنی‌اند بی‌آن‌که داشته‌ی دنیاییِ خاصی داشته باشند. حتما برای شما هم پیش آمده که فرد غریبه ای را ببینید و بی اختیار ابهتش در دلتان بنشیند... این همان عزتی است که خدا به او داده... خدایی که وعده داده اگر حسابِ خودتان با من را صاف کنید، رابطه‌تان را با من اصلاح کنید، من خودم تضمین می‌کنم که رابطه‌ی شما را با مردم اصلاح ‌کنم، درست ‌کنم.^*  حتی بالاتر از این؛ توی قرآنش وعده داده که محبتّ اهل ایمان و عمل را توی دل‌ها می‌اندازد. (مریم/69) آن‌ها را پیشِ مردم عزیز و دوست‌داشتنی می‌کند. خدایی که بلد است توی قلب‌ها نفوذ کند، خدایی که بلد است ذهنیت‌ها را، محبت‌ها را، علاقه‌ها را تدبیر کند، مدیریت ‌کند.

بسمِ الله الرّحمنِ الرّحیم

مَنْ کانَ یُریدُ الْعِزَّةَ فَلِلَّهِ الْعِزَّةُ جَمیعاً

کسى که عزت می‌‏خواهد، پس عزت، همه از آنِ خداست. فاطر / 10

 

 *مضمون فرمایشی از پیامبر اسلام (ص)- بحارالانوار/ ج 71/ ص 366

 

پا نوشت:

زنده باد دوستانی که دوستی شان با ما شرطی نیست! حتی اگر محبتی هم نبینند، دوست اند.